Anatomie

Menselijke lichaam en zenuwstelsel
Een beoefenaar van Kun Tao zal al snel in de gaten hebben dat niet alleen de vechtsport op zich wordt onderwezen. Omdat Kun Tao gebaseerd is op het menselijk zenuwstelsel, en omdat de stoten onder een bepaalde hoek geplaatst worden op het menselijk lichaam, zal men geconfronteerd worden met termen die uiteindelijk elk zenuw of menselijk lichaamsdeel betekenis geeft. Kortom men moet weten waar hij de stoten plaatst.
Wil men dat de stoot een effectieve resultaat heeft dan is het belangrijk als men deze zenuwpunten in een oog opslag kan vinden zonder daar lang over na te denken. Natuurlijk vergt dit uiterste precisie en concentratie en natuurlijk de ervaring die opgedaan is tijdens de training, en dus de benodigde kennis van de anatomie van de mens.
Om de verschillende zenuwpunten te kunnen vinden is het dus belangrijk dat men het menselijk zenuwstelsel nader bekijkt. Onderstaand figuur geeft een indruk van hoe het menselijk zenuwstelsel eruit ziet.

Dankzij het zenuwstelsel kan de mens snel en doelmatig reageren op veranderingen die zich binnen of buiten het lichaam voordoen. Het zenuwstelsel is bovendien de zetel van de functies als geheugen, bewustzijn, denken en gevoelsbelevingen.

Het zenuwstelsel wordt onderverdeeld in:

het centrale zenuwstelsel;
het perifere zenuwstelsel.

Het centrale zenuwstelsel bestaat uit een opeenhoping van onderling verbonden zenuwcellen.

de grote hersenen;
de kleine hersenen;
het ruggemerg.

De grote hersenen en kleine hersenen liggen in de schedelholte. Het ruggemerg ligt in het wervel kanaal. Zowel de hersenen als het worden omgeven door vliezen. Tussen deze vliezen en de hersenen en het ruggemerg bevindt zich een ruimte die gevuld is met vocht: de hersenruggemerg vloeistof. Deze vloeistof heeft een schokbrekende werking.

Het perifere zenuwstelsel is dat deel van het zenuwstelsel dat buiten de hersenen en het ruggemerg gelegen is. Het perifere zenuwstelsel bestaat uit:

12 paar hersenzenuwen;
32 paar ruggemergzenuwen, die uiteindelijk de verbinding vormen tussen zintuigen en spieren.

De hersenzenuwen verzorgen voornamelijk de organen van het hoofd, de hals en de borstkas.
Ze spelen een belangrijke rol bij het prikkelen van de zintuigen.

Waar elke sporter mee te maken krijgt is grotendeels afhankelijk van de perifere zenuwstelsel. Dit natuurlijk in indirecte vorm, omdat er nog een hoeveelheid aan spieren over het zenuwstelsel zit. De spieren zullen verderop nog besproken worden.

Elektrische prikkels
De uiteindelijke functie van het zenuwstelsel is het omzetten van de waarnemingen van de zintuigen en zintuigorganen in elektrische prikkels. Deze elektrische prikkels worden door het zenuwstelsel verder geleid, verwerkt en eventueel tot bewustzijn gebracht. Het zenuwstelsel regelt de onderlinge samenwerking tussen de afzonderlijke organen.

Zoals al eerder vermeld, is Kun Tao gebaseerd op het menselijk zenuwstelsel. De stoten die alle onder een bepaalde hoek geplaatst worden hebben als doel het beschadigen van het menselijk zenuwstelsel. Dit kan ernstige gevolgen met zich meebrengen. De tegenstander kan buiten bewustzijn raken. Ook kan er sprake zijn van breuk van ledematen en plaatselijke verlamming. In het ergste geval zal de tegenstander de pijn niet overleven. Natuurlijk zijn deze gevolgen afhankelijk van waar de stoot op het menselijk lichaam geplaatst wordt.

Het spierstelsel
De vorm van het menselijk lichaam wordt voornamelijk bepaald door de dwarsgestreepte spieren. Zie onderstaand figuur. De dwarsgestreepte spieren worden ook wel willekeurige spieren of skeletspieren genoemd. Bij een volwassene maken de spieren die de beenderen in beweging kunnen brengen, 40% van het totale lichaamsgewicht uit. In onderstaand figuur zijn de belangrijke spieren weergegeven.

Er zijn drie (3) soorten van spierweefsels te onderscheiden.

dwarsgestreepte spierweefsel;
gladde spierweefsel;
hartspierweefsel.

Er is een groot verschil in werking te constateren, tussen deze verschillende spierweefsels. De gladde spieren trekken zich vrij langzaam samen en zijn vrijwel onvermoeibaar. Het dwarsgestreepte spierweefsel trekt zich daarentegen snel samen, maar is vrij snel vermoeid. Het hartspierweefsel kan zich snel samentrekken en is onvermoeibaar. Het dwarsgestreepte spierweefsel is verantwoordelijk voor de bewegingen en de verplaatsingen van de verschillende delen van het lichaam ten opzichte van elkaar. De bouw van een spier bepaalt welke krachten kunnen worden overgebracht op het skelet. Het aantal spiervezels van een spier en de dikte ervan, vormen een maatstaf voor de kracht die de desbetreffende spier kan uitoefenen. Spierkracht wordt door middel van hefboomsystemen overgebracht op het skelet.
Er is voortdurend sprake van spanning op de spieren, die bepalend is voor de houding. Dankzij die spanning is het mogelijk om te staan en te zitten. De benen van de mens zijn van naturen al groter ontwikkeld dan bijvoorbeeld de armen. Dit is belangrijk omdat de ligging van het zwaartepunt bij elke nieuwe houding steeds veranderd.

Conditietraining
De relatie die gelegd kan worden is dat het spierstelsel ten alle tijden aangesproken zal worden tijdens het beoefenen van Kun Tao. Ongeacht welke houding je aanneemt, de spieren zullen onder spanning staan. Het lichaam is de wapen waarmee men kan aanvallen, maar ook het schild waar men zich mee kan verdedigen. Vooral tijdens de conditietraining zullen de spieren veelvuldig worden aangesproken. Maar ook tijdens het oefenen van de technieken zal men bepaalde spieren aanspreken omdat men steeds een andere houding aanneemt. Een belangrijk onderdeel dat meestal verwaarloosd wordt is het stretchen of het rekken van de spieren, om ze soepeler te maken. Het rekken is erg belangrijk omdat men dan in ieder geval onnodige blessures en verwondingen kan voorkomen.

Tijdens deze oefeningen, voornamelijk bij de conditietraining zullen de spieren zich gaan ontwikkelen en uiteindelijk groeien wat weer tot verandering van de lichaamsbouw zal leiden. Om het lichaam als wapen te gebruiken moet men ervoor zorgen dat zijn lichaam in optimale conditie is. Dit kan men bereiken als men veelvuldig de conditietraining bijwoont. Andersom kan men zijn lichaam als schild gebruiken, waar wederom de optimale conditie naar voren komt. Onder optimale conditie wordt dan verstaan, dat men weet hoe snel gereageerd kan worden op onverwachte bewegingen. Men moet weten wat hij met zijn lichaam kan doen, denk aan het aannemen van verschillende, vaak moeilijke bewegingen. Kortom snelheid, kracht en zelfbeheersing kenmerken de optimale conditie van een beoefenaar.

Verder zal beschreven worden hoe de verschillende onderdelen zoals conditietraining, rekoefeningen, en basistechnieken worden uitgevoerd. De volgorde die verder aangehouden wordt is precies hetzelfde als die op de training. Allereerst wordt begonnen met de conditietraining, eventueel met een voorafgaande warming-up. De conditietraining zal voornamelijk bestaan uit push-up’s, het trainen van de buikspieren, enz. Daarna zal de training voortgezet worden met het rekken van de meest belangrijke spieren of spiergroepen. Als laatste zullen de basisvaardigheden in de vorm van technieken worden beoefend. De volgorde die gekozen is heeft enig betekenis. Na de conditietraining zijn de spieren al goed warm, waarna de rekoefeningen makkelijker zullen zijn in tegenstelling tot het oprekken van koude spieren. Als de spieren opgerekt zijn, kan men rustig verder gaan met het oefenen van de technieken zonder bang te zijn dat men blessures of andere spieraandoeningen oploopt bij het maken van onverwachte bewegingen.